தூக்கு தண்டனைக்கு
நேரம் குறிக்கப்பட்ட
கைதியைப்போல
வகுப்பறைக்குள்
நுழைகிறேன்
தூக்கிலிடப்படுவதற்கு
முந்தைய கடைசி
நேர உன்னதப்
பொழுதாய்
ஒவ்வொரு நொடியும்
மதிப்புமிக்கதாய்
வகுப்பறையில்
பாடம் நடந்துகொண்டிருக்கிறது
ஆசை இருந்தும்
வாழ வயதிருந்தும்
வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டவனின்
மிச்சமிருக்கிற
வாழ்க்கையைப்
போல
பாடம்
பாதியில் நிற்கிறது.
நான் சாவை
மறந்திருந்த நேரத்தில்
என் கழுத்தில்
மாட்டப்படும்
தூக்குக் கயிறாய்
மணி ஒலிக்கிறது
என் அனுமதியைப்பற்றி
கவலைப்படாமல்
மாணவர்கள்
புத்தகங்களை மூடிப்
பைக்குள் செருகும்போது
நான்
துடிதுடித்துச்
சாகிறேன்.
3 கருத்துகள்:
ஆசிரியரின் நேரப் போதமை, மாணவரின் அவசர கதி, இடையீடான பாடத்தின் குறைபாடு என கவிதை மரணித்து வரும் வகுப்பறையை காட்சிப்படுத்துவதாக இக் கவிதையை நான் புரிந்து கொள்கிறேன். சிறப்பு. நன்றியும் - வாழ்த்துக்களும்
இன்றைய ஆசிரியர்,மாணவர் உறவை அம்பலப்படுத்தும் கவிதை சிறப்பு.
நன்றி
கருத்துரையிடுக